Over een paar weken staan deze heren op Pinkpop, Landgraaf. Het leek me daarom leuk om voor deze maand een band uit te kiezen die op dit grote festival mag spelen. Bombay Bicycle Club is een Engelse indie rock band uit Crouch End, Londen. Hun carrière begon anno 2006, toen aan ze gevraagd werd het V Festival in Engeland te openen, nadat zij de Channel 4's "Road to V" hadden gewonnen. Er volgden in het jaar daarna 2 EP's: The Boy I Used To Be en How We Are. De allereerste single die de band ten gehore brengt is Evening/Morning en hun debuutalbum I Had the Blues But I Shook Them Loose wordt uitgebracht op 6 juli 2009.
Jack Steadman (zanger/gitarist), Jamie MacColl (gitaar) en Suren de Saram (drums) leerden elkaar kennen op school toen ze nog maar 15 jaar oud waren. Toch hadden ze allemaal één ding gemeen met elkaar: het maken en houden van muziek. Ze traden tussen hun lessen en huiswerk door op onder de naam The Canals, maar niet veel later veranderden ze deze in Bombay Bicycle Club, vernoemd naar een keten van Indiase restaurants in Engeland. In 2006 voegt basgitarist Ed Nash zich toe bij de band, die ze tegenkwamen op een uitvaart.
In 2008 kunnen ze school eindelijk achter zich laten en zich volledig richten op de muziek. In dat jaar mogen ze op een aantal grote festivals in Groot-Brittannië spelen én krijgen ze een platencontract bij het Island Records label. Niet veel later wordt de tweede single Always Like This uitgebracht en komt in april 2009 op plek 97 in de UK Singles Chart terecht. Hun tweede album Flaws volgt een jaar later (9 mei 2010). Eerste single wordt Ivy & Gold en komt hoger in de hitlijsten dan hun vorige singles. Dit terwijl hun tweede single Rinse Me Down de UK Chart niet eens haalt. Op 19 april 2011 is Flaws daarentegen genomineerd voor de Ivor Novello award onder de categorie "best album".
De vibe om door te gaan zit er goed in bij de jongens (die je duidelijk ouder ziet worden). Op 26 augustus 2011 leveren zij hun derde studioalbum A Different Kind Of Fix af. Singles die je hiervan kent zijn o.a. Shuffle en Leave It. De vierde single van dit album is pas verschenen: How Can You Swallow So Much Sleep maar werd in 2010 al gebruikt voor de populaire Twilight film: Eclipse, als bonustrack op de soundtrack cd. Daarnaast wonnen ze in dat jaar de prestigieuze NME Award voor beste nieuwe band. Ze namen het op tegen andere grote namen in de muziekwereld: The xx, The Big Pink, La Roux, The Olivers én Mumford & Sons.
En dit is zo'n beetje het hele verhaal achter deze band die ik nog niet zo heel lang ken. Shuffle werd vorig jaar rond de herfst veel gedraaid op de radio, maar het gaf mij nog niet de doorslag om het hele album te luisteren. Na de release van Leave It besloot ik het een kans te geven en hóe! Wat een fantastisch album die me keer op keer verrast. De melodieën en het fragiele stemgeluid van Steadman maken het tot een mooi geheel. Ik snap daarom heel goed dat Mister Pinkpop Jan Smeets ze graag wilde hebben voor dit jaar. Overigens stonden ze afgelopen weekend in de Melkweg! Was jij daarbij of ga je ze live zien op zondag 27 mei op Pinkpop? Laat me weten wat je ervan vond! Ik ben erg benieuwd hoe deze mannen het live ervan brengen :)
Dit was het weer voor nu! Als laatste sluit ik af met een aantal nummers van alle cd's. Toch vind het apart dat alle 3 de albums toch wel verschillen van elkaar! Op de eerste is overduidelijk een rock sound te horen, de tweede nijgt meer naar folk en het laatst verschenen album is weer wat alternatiever. Ach ja, ik vind het wel leuk dat geëxperimenteer! :) Voor nu wens ik jullie een fijne woensdagmiddag en kom maar door als je goeie ideeën hebt voor een nieuwe BOTM (de tiende alweer!)
Liefs Lisa
No comments:
Post a Comment