Het is inmiddels alweer een paar weken geleden dat deze band live bij Giel in de morgen optrad en mijn aandacht trok. Sindsdien is Toploader niet langer de band die Dancing In The Moonlight weer hip maakte, maar een band met een comeback en een nieuwe sound! Na diezelfde middag de cd Only Human (2011) te hebben geluisterd was ik om. Geen wonder dus dat ze deze maand "Band Of The Month" zijn!
Maar we gaan eerst even helemaal terug naar het begin. Toploader is een (wederom) Engelse band uit Eastbourne en is opgericht in 1997. De band bevat de volgende muzikanten: Joseph Washbourn, Dan Hipgrave, Rob Green and Matt Knight. Op 22 mei 2000 brengen zij hun eerste album uit: Onka's Big Moka, die werkelijk verkoopt als een trein! Ruim twee miljoen albums vliegen over de toonbank en in de UK is het album genomineerd voor menig award die er te behalen valt. Hun doorbraak wordt de cover van King Harvest's Dancing in the Moonlight, die we haast allemaal wel kennen.
Kort na deze spannende gebeurtenis gaat de band op tournee met Coldplay en Muse en belooft een wereldwijd succes te worden. Toch gaat er iets mis wanneer de band zijn tweede album Magic Hotel in 2002 uitbrengt. In tegenstelling tot het eerste album verkoopt dit album bar slecht en besluit de platenmaatschappij er een punt achter te zetten. Dit leidt tot een breuk in 2003. De naam Toploader wordt met de dag meer vergeten.
Maar anno nu is er een hoop gebeurd en veranderd in het leven van de mannen. Sommigen zijn vader geworden, anderen hebben zich bezig gehouden met (nieuwe) muziek. In 2009 komt de groep weer bij elkaar en gaat het weer proberen. Weliswaar bij een ander platenlabel maar wel met een frisse start en een compleet nieuwe sound (Goodbye, happy songs!) Only Human is het derde studio album van Toploader en wordt gereleased op 6 juni vorig jaar. Ze brengen drie singles met videoclip uit en reizen heel Europa af voor optredens en interviews. Het geluk lijkt eindelijk weer aan hun kant te staan en de band staat daarom niet voor niks op veel festivals deze zomer.
Wat ben ik blij dat ze toch de sprong gewaagd hebben om het weer te proberen met elkaar. En met succes want ze hebben een heel fijn album afgeleverd, waar ik tot de dag van vandaag, geen genoeg van krijg! Ook al komt 'ie oorspronkelijk uit vorig jaar, ik denk toch dat hij wel een plekje verdiend in de lijst van dit jaar. Wat een melancholie, wat een sensatie! De bijzondere, krachtige stem van de zanger met het fijne gitaarwerk én (daar zijn ze weer) de prachtige violen maken het tot een plaatje. Ik hoop echt van harte dat het ze lukt om nu wél door te breken en men te laten horen wat een goeie band het is. Als ze in Nederland optreden ga ik in ieder geval heen, wat jij? ;-)
Liefs Lisa
No comments:
Post a Comment