Ik hoefde niet lang na te denken wie deze maand "BOTM" zou worden. De eer gaat naar de Noorse singer-songwriter Ane Brun. Vorige maand live gezien op Lowlands en daarvoor nog nooit iets over haar gehoord. En dat terwijl ze al ruim tien jaar actief is en meer dan acht albums heeft uitgebracht. Daarnaast is het lang geleden dat we een vrouwelijk artiest in deze column hadden. Kortom, redenen genoeg om deze blonde dame met de helderste blauwe ogen die je ooit gezien hebt, onder de loep te nemen.
Ane Brunvoll (zoals ze voluit heet) werd op 10 maart 1976 in Molde, Noorwegen geboren. Haar ouders zijn in het dagelijks leven allebei muzikant. Haar talent heeft ze dus niet van een vreemde. Toch speelde muziek pas op een latere leeftijd voor haar een rol. Ze verlaat haar geboorteplaats rond 1995 en hopt van Barcelona in Spanje tot Oslo en Bergen in Noorwegen. Tussen haar studie Rechten en haar Spaanse lessen door schrijft ze haar eigen nummers en verdient ze haar brood met het werken in platenzaken en bars. Na een paar jaar schrijven en optreden in Bergen verhuist ze in 2001 naar Stockholm, Zweden om haar muzikale carrière naar een hoger niveau te tillen. In 2002 brengt ze haar eerste studioalbum Spending Time with Morgan uit. Het album valt onder het platenlabel DetErMine en wordt in 11 landen uitgebracht.
Uiteraard doet Ane een grote tour door Europa maar stopt er al vrij snel mee vanwege gezondheidsproblemen. Na een pauze van een half jaar staat ze weer op de planken en brengt een jaar later (2005) haar tweede album A Temporary Dive uit. In 2006 staat het album in de schappen in Groot-Brittannië en Noord-Amerika en vanaf 2007 kun je de cd zelfs in Japan kopen. Naast de wat meer donkere nummers is er ook plek voor wat uitblinkers, waaronder het duet met de Canadese singer-songwriter Ron Sexsmith (Song No. 6). A Temporary Dive krijgt goeie recensies en veel nominaties. Daarnaast is Ane dat jaar genomineerd voor de Norwegian Grammies in de categorie 'Best Female Artist'.
Omdat de duetten en samenwerkingen met andere bands en artiesten in het verleden erg goed aansloegen bracht Ane in 2005 Duets uit. Op dit album is naast haar duet met Ron Sexsmith, onder meer duetten met Syd Matters (Franse band) en Teitur (Deense singer-songwriter) te horen. Het nummer Lift Me met de Noorse rockband Madrugada leverde haar zelfs een Grammy Award op. De jaren daarna is Ane continu op tournee met een steeds weer wisselend repertoire. Zo speelt ze de ene keer met een enorme band met strijkers en andere orkestliederen en vervolgens weer vrij intiem met een klein bandje van een paar man. Ook doet ze regelmatig solo-optredens met slechts alleen haar akoestische gitaar. Zo is ze tenslotte ook begonnen. In 2008 brengt Ane Brun Changing of the Seasons uit waar Nico Muhly van Antony and the Johnsons akkoorden voor schreef. Daarnaast is de muziek van dit album gebruikt in de film The Reader met Kate Winslet.
In 2009 stond Ane Brun in de Stockholm Concert Hall. Dit concert is opgenomen en uitgebracht op DVD. Ook maakte ze zich dat jaar hard voor het klimaat en organiseerde het No More Lullabies concert. Tijdens dit zeven uur durende concert traden onder meer uit Zweden Robyn, Loney, Dear, Titiyo en Benny Andersson van ABBA op. Dit gebeurde allemaal op de International Day of Climate Action op 24 oktober 2009. Deze grote actie kreeg flink wat publiciteit en is dus met succes geslaagd. Een jaar later is Ane te horen op het nieuwe album (New Blood) van Peter Gabriel met wie ze ook op tournee gaat. Eind 2011 brengt Ane Brun haar zesde studioalbum It All Starts With One uit en heeft ze momenteel samenwerkingen lopen met Peter Gabriel en Jamie Cullum.
En dan zijn we door de informatie heen! Best een hoop dit keer, maar dat mag ook wel voor een artiest als Ane Brun. Man, wat stond ik versteld na het zien van haar optreden op Lowlands. Zo magisch en meeslepend dat ik volledig in trans was. Nooit geweten dat het zo'n indruk op mij zou maken. Maar goed, om af te sluiten laat ik je niet een lijstje met nummers horen (wat ik normaal gesproken doe) maar een serie aan videoclips van haar laatste album. Deze vier clips hebben één verhaal wat ik al best bijzonder vind omdat ik geen één band of artiest ken die dat gedaan heeft. Kijk mee en geniet! En ik zeg: tot de volgende BOTM!
No comments:
Post a Comment